با عرض سلام و احترام…
قبلش ازتون تشکر میکنم بابت مشاوره ی خوبی که بهم دادین و حرفاتون خیلی متفاوت و کامل و جامع از مشاورین دیگه بود.
من خانم ۲۵ ساله هستم که مشکلی که میخوام عنوان کنم در رابطه با نگاه همسرم به زنان و دختران دیگه هستش. چند وقت پیش من متوجه خیانت همسرم به خودم شدم و با شما هم مشورت کردم و البته راجع بهش با همسرم صحبت کردیم و ایشون شدیدا اظهار ندامت و پشیمونی و ناراحتی کرد و گفت که سرش به سنگ خورده و بیدار شدن و قول جبران دادن.
اما علاوه بر او اون من یه مشکل دیگه هم دارم و اون از اینجا شروع شده که همسرم از همون اوایل آشنایی گرفته تا الان که چهارسال میگذره خیلی علاقه به نگاه کردن به خانم های علی الخصوص زیباو… داره. البته از بس بهش انتقاد کردم و نشون دادم که نگاهش به اونا ناراحتم میکنه الان نسبتا وقتی باهاش هستم نگاهش به اونا کمتر شده حداقل پیش من اینجور وانمود میکنه.و البته منم نسبت به اوایل خیلی خودمو با این قضیه سازگار کردم و کنار اومدم.
من در زیبایی دست کمی از اونا ندارم و همیشه خودش میگه تو خیلی خشگل تر از اوناییو اونا فقط با بتونه و آرایش اونشکلی میشن! دور از حاشیه. بعد از خیانت همسرم این قضیه بیشتر اذیتم میکنه. و معتقدم که انسان خودش اسباب گناهش رو فراهم میکنه. برای همین عقیده دارم نباید نگاهی به نامحرم بشه تا از گناهان بعدی که به دنبال این نگاه میان در امان باشه.ولی هربار با همسرم صحبت میکنم میگه مگه با نگاه میخوام بخورمش یا میخوام چیکارش کم!!!! تازگیا هم تو اینستاگرام عضو شده و دیگه منبع عکسهای دخترا و ببخشید جنده ها و … رو گیرآورده. و شبها که از سرکار میاد میشینه پای اینستا و کل حواسش به نگاه کردن به عکسهاش جمع میشه…وقتی شکایت میکنم عصبی میشهتا ،دو روز شاید پیش من نگاه نکنه ولی بعد از دو روز همان آش و همان کاسه بازم میشینه پاش…
من نمیگم که اصلا نگاه نکنه فقط میگم هرچیزی حد و اندازه داره. ولی همسرم به هیچ حدی قانع نیست.
این نگاهش از همون اول و حالا بعد از خیانت و اثبات شدن حرفای من خیلی اذیتم میکنه و ادامه زندگی باهاش رو سخت تر میکنه و البته دوسش دارم ولی اعتمادم بهش بعد از خیانتش نابودشد. الان بخاطر دخترم موندگار شدم ولی از ته دلم باورش ندارم و این نگاهش به خانم های دیگه پاهامو سست میکنه واسه ادامه زندگی…اصلا تو وجود و قلبم آرامشی وجود نداره. همیشه ذهنم درگیره و اینکه آینده ام چی میشه با این همه مشکلات…
لطفا راهنماییم کنید چیکار کنم که دست از این نگاهش برداره و و …. آیا با این اوصاف میتونم ادامه بدم به زندگیم یا جدا شم؟ اگه جدا شم احساس میکنم به آرامش میرسم. هرچند میدونم سختیهای دیگه ای هم داره اونم با وجود یه بچه ولی حداقل به آرامشی که نداشتم دست پیدا میکنم. نمیدونم خواهش میکنم کمکم کنید. ببخشید که با حرفام سرتونو به درد آوردم.