سوال:

سلام

دختری ۲۶ساله ام. مدرک لیسانس دارم و مجردم. من در دروران دانشجوییی یعنی اواخر تحصیلم مرتکب اشتباهات بزرگی شدم. نمی خوام گناه خودمو کوچیک بشمارم یا توجیه کنم. من اشتباه کردم؛ من به قصد ازدواج با کسی دوست شدم؛ رابطه داشتم؛ اما نه رابطه کامل. من باکره ام ولی خب اشتباهاتی رو مرتکب شدم که نباید میشدم. چتدین بار این کار رو انجام دادم و هر بارم با نیت اینکه حتما باطرف ازدواج میکنم مرتکب ابن گناه بزرگ شدم. الان خیلی پشیمونم. چند ساله دارم توبه مبکنم. این اتفاقات تو شهر خودم نیفتاده بلکه تو شهری بوده که درس میخوندم. همش میترسم از این که خدا منو نبخشیده باشه. من نمی خوام تاوان اشتباهاتمو تو زندگی ایندم پس بدم. نکنه اون ادم واقعا بی گناه باشه؛ نکنه بفهمه و هزارتا فکر اینجوری. نمیدونم چی کار کنم؟ خودمو لایق کسی نمیدونم. همس فک میکنم باید تا اخر عمر تنها بمونم. الان هم که خواستگار دارم خانوادم خیلی دوس دارن زودتر سر و سامان بگیرم. من از نظر ظاهری، خانواده، تحصیلات چیزی کم ندارم. مبخوام فوق لیسانس هم شروع کنم ولی ترس و عدم اعتماد به نفس، منو به عقب نشینی میکشونه. یه بار تصمیم گرفتم واقعیتو به یکی بگم. تقریبا همه واقعیتو گفتم ولی نتیجه اش فقط شک و توهین و اعصاب خوردی بود. انقد این مسئله برای من سنگین بود که به خاطر فشار عصبی دچار مشکل راه رفتن شدم. این موضوع ترس منو دو چندان کرد و بدتر شدم. نمیتونم واقعیتو به هیچ کس بگم. از خدا خواستم واقعا منو ببخشه و گناهمو بیامرزه. حتی اگه نبخشید متو تا اخر عمر تنها بزاره. حاضر شدم باکسی ازدواج کنم که اونم مرتکب اشتباه بزرگی شده باشه ولی توبه کرده باشه. من دوس دارم یه زندگی موفق و سالم و پایبتد په اصول اخلاقی داشته باشم اما میترسم. از زندگی ناموفق؛ از تاوان پس دادن؛ از آبرو ریزی خانواده ای که خیلی با ابرو هستن و روا نیست به خاطر من ناخلف ابرشون بره. نمیدونم با این حس گناه چی کار کنم؟ ازدواج کنم یا مجرد بمونم؟ همش میگم نکنه تو زندگیم تاوان پس بدم؟ یه شوهر خیانت کار و بداخلاق نصیبم بشه؟ یا بچه ی ناخلف؟!!

کمکم کنید

پاسخ 

سلام
هر کسی ممکنه توی زندگیش مرتکب اشتباه بشه. اونی که مهمه اینه که طرف به اشتباهش پی ببره و واقعا پشیمونه باشه و از ته قلب توبه کنه. در این صورت نه تنها خدا توبش رو قبول میکنه بلکه نمیذاره آبروی بندش به خاطر اون گناه بره چون خدا ستار العیوبه.
بنابراین شما باید به رحمت خدا امیدوار باشی و خداروشکر کنی که بیشتر از این کوله بار گناهت سنگین نشد و به اشتباهت پی بردی.
در مورد ازدواجت هم بهتره هر چه زودتر از بین خواستگارهات یکی که تناسب بیشتر با شما داره رو انتخاب کنی و باهاش ازدواج کنی. در مورد اشتباه گذشتت هم به هیچ وجه نباید چیزی بگی چون اولا اعتراف به گناه خودش گناهه ثانیا گفتن شما نه تنها دردی رو دوا نمیکنه بلکه تا آخر عمر همسرت به شما بی اعتماد میشه و دیگه نمیتونی اعتمادش رو جلب کنی.
پیروز و سربلند