سلام.

من یک دختر ۱۸ ساله و دانش اموز سال چهارم تجربی هستم.از اول سال من یه اقا پسری رو توی اتوبوس حین رفتن به مدرسه میدیدم که ازقضا خونشونم اطراف خودمون بود.اوایل برام عادی بود دیدنش مثه بقیه ولی بعدا دیدم که نه دلم میخواد ببینمش.این شد که خب صبحا تو ایستگاه منتظرش میشینم.اوایل از احساسش نسبت به خودم مطمئن نبودم چون خودشو تو بعضی شرایط ازم قایم میکرد یعنی اگر من تو ایستگاه باشم ایشون نمیاد بشینه.الان چندوقته که خودشو نشون میده یعنی نگام میکنه،کمتر قایم میشه،از جلوم رد میشه.خب من تا اخر اسفند بیشتر مدرسه نمیرم و بعد از عیدم که کلا نمیریم این آقا پسر هم قصد نداره که به من ابراز عشق کنه.میترسم سال تموم شه و ایشون نیاد جلو.

من از این اقا خوشم میاد و واقعا دلم میخاد که یه رابطه هرچند کم شکل بگیره بینمون.اگر من به این اقا پسر ابراز عشق کنم ممکنه که سرد شه؟من دختر فوق العاده مغرور و به ظاهر جدی هستم.حس میکنم شاید ایشون فکر میکنه که من خوشم نمیاد ازش چون من اصلا نگاش نمیکنم.ابراز عشق سخت هست و درسته تو جامعه ی ما مرسوم نیست ولی حداقلش اینه که من تکلیفم با خودم مشخص میشه و بعدا حسرت نمیخورم.لطفا راهنمایی.من واقعا هدفم صرفا دوستی نیست.من این اقا رو بدون هیچ تجملاتی دوست دارم و الان بنظرم زوده واسه فکر کردن به ازدواج و این چیزا.اون اقا هم مطمئنم یه حسایی داره به من ولی دلیل جلو نیومدنش نمیدونم چی میتونه باشه.من تو شرایط بدیم.بخاطر علاقم به این پسر اصلا به هیچکس دیگه نمیتونم فکر کنم.ضمنا من هیچی از اون اقا نمیدونم فقط میبینمش.