سلام

من یه خواهر ۳۶ ساله دارم که مجرده. امسال میشه ۳۷٫ هیچ کدوم از خواستگاراش موقعیت مناسبی نداشتن که بله بگه. الانم که دیگه خواستگار نیست. بعدشم ما از شهرمون به یه شهر دیگه رفتیم. یعنی اینجایی که هستیم کسی مارو نمیشناسه. من خودم ۲۵ سالمه. به نظرتون آدم باید بشینه که خواستگار بیاد؟اگه نیومد چی؟بعدشم خواهرم اعتقادی به ثبت نام تو مراکز همسریابی نداره

جواب

سلام

درسته که شما به شهر دیگه‌ای رفتین و کسی شما رو نمیشناسه ولی به این معنا نیست که شما نمی‌تونید در زمینه ازدواج خودتون کاری بکنید. نه اینطور نیست.

مراکز همسریابی هم بالاخره یک امکانی هست که میتونه مفید باشه پس صرف ثبت نام در مراکز همسریابی یا سایت‌های معتبر همسریابی (نه هر سایت یا وبلاگی) که ایرادی نداره اگه بعضا موردی رو هم معرفی کردند می‌بینید و با هم صحبت می‌کنید و در نهایت با چشم باز تصمیم می‌گیرید

مراکز یا سایت‌های همسریابی مانند فامیل یا همسایه یا دوست، کار یک معرف رو انجام میدن که دو نفر رو به هم معرفی بکنه ولی ادامه کار به عهده خودتون هست و در این قسمتش فرقی بین معرفی دوست یا فامیل با مراکز همسریابی نداره چون دو قسمش هم تحقیق می‌خواد.

اینکه خواهرتون اعتقادی به مراکز همسریابی نداره شاید به خاطر دید منفی مردم نسبت به این مراکز باشه اما همونطور که گفتم این هم یک امکان هست برای معرفی افراد به هم که شما هم می‌تونید استفاده کنید.

در این مورد که گفتین دختر باید بشینه تا خواستگار براش بیاد باید بگم که این درسته که از دختر باید خواستگاری بشه اما خود فرد هم میتونه کارهای بکنه؛ از جمله اینکه در مراکز یا سایتهای همسریابی ثبت نام کنه با با جمعهائی مانند همسایه‌ها و یا فامیل یا انجمن‌ها و هیئت‌ها در تماس باشه و خودش رو نشون بده و این خودش یک راه هست برای دیده شدن.

در این مورد مطالبی با عنوان همسر یابی دختران تو سایت هست که می‌تونید اینجا مطالعه کنید

همچنین با کلیک کردن روی این بخش در همسریابی سایت هم می‌تونید ثبت نام کنید.

کار دیگری که دختر مثل شما می‌تونه بکنه اینه که اگه خواستگار اومد سخت نگیره.